مهدی کامجو پنج شنبه, 21 شهریور 1387 0 نظر
تا کی ندانم می کشد، زنجیر داران شبم شور شگفتن در دل و آهنگ گفتن بر لبم از عمق شب دارم سخن، از قعر ظلمت گفتگو گوش خدا را کر کند، فریاد یارب یاربم هان ای خدا آسمان، از بند دردم وارهان یا این زمین برهم بزن، یا سرنگون کن کوکبم از یک طرف بنهاده یی، تاج کرامت بر سرم از سوی دیگر می کشی، با تیغ دین و مذهبم چیزی بغیر درد سر، حاصل نشد در روزگار از بحث و درس مدرسه، از قیل و قال مکتبم هر ماه نو رنج دگر ، گل می کند برجان من آخر به شکلی می کشد، میزان و قوس و عقربم
همه نظرات