مهدی کامجو جمعه, 13 دی 1387 0 نظر
دلخوشم من چون گدای این درم * هم گدای فاطمه هم حیدرم سوی این در هست دائم دست من * نیست حاجت بر سرای دیگرم آبرویم از در این خانه است * زین سبب از خلق عالم برترم تا که آید نام زیبای حسین (ع) * اشک آید از دو چشمان ترم روضه‌هایش چون به گوشم می‌رسد * می‌زند بر سینه و دل آزرم کاش می‌شد کربلا باشم شبی * تا به برگیرم مزار دلبرم
همه نظرات