مهدی کامجو جمعه, 10 اسفند 1386 0 نظر
خدايا! زندگي سرشار از هزاران نگراني است و ذهن از يک فکر به سوي فکر ديگري پرواز مي کند در ميان چنين هياهويي شنيدن نداي خاموشي که در قلبم با من سخن مي گويد، دشوار است. خدايا! مرا موهبت آن بخش که در ذهنم در کشاکش اين غوغاي روزمره بر تو متمرکز باشد و هر روز دقايقي با تو ارتباط برقرار کنم. چنان متبرکم کن که نداي تو را بشنوم و سيماي تو را که پر از لطف و زيبايي ست به چشم دل مشاهده کنم.
همه نظرات