مهدی کامجو چهارشنبه, 15 اسفند 1386 0 نظر
فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم. دلم چون دفترم خالی قلم خشكیده در دستم. گره افتاده در كارم به خود كرده گرفتارم. به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم. رفیقان یك به یك رفتند مرا با خود رها كردند همه خود درد من بودند گمان كردم كه همدردند
همه نظرات