مهدی کامجو جمعه, 17 اسفند 1386 0 نظر
عصای تو شونه های من تا بریم به خونه، بلند شو از زیر دست و پا وای از زمونه، آتیش به جونم به گریه هام زد تو رو با خنده پیش چشام زد این چادر خاکی چرا همرنگ خونه، نکاه تو دیگه تار تار پر از خونه زخم و گوشواره مادر از اینجا این طرف میره به خونه
همه نظرات